Chciałbym dorastać bez bólu

31.08.2016 roku - ostatni zastrzyk leku biologicznego w programie. Ostatnie przygotowania do pójścia do zerówki. W październiku choroba dała o sobie znać ze zdwojoną siłą. Piotruś robił się coraz bardziej sztywny, chodzenie sprawiało mu ból. Miał wykonaną punkcję kolan, zwiększone dawki sterydów i znów intensywniejszą rehabilitację. Z marzeń o chodzeniu do szkoły, pozostało tylko nauczanie indywidualne w domu. Ciągła walka z bólem i zmniejszony kontakt z rówieśnikami bardzo odbił się na psychice Piotra. Regularnie chodził do psychologa. W marcu 2017 roku z powodu znacznego zaostrzenia choroby, znów przyznano nam leczenie biologiczne. Znów na 2lata, które minęły w tym roku. W ciągu tych 2lat Piotruś starał się normalnie funkcjonować, spotykać się z przyjaciółmi, jeździć na rowerze, ból pojawiał się tylko przy zmianach pogody.

23.04.2019r. Piotr dostał ostatni zastrzyk. Mamy nadzieję, że historia się nie powtórzy, że nasz synek nie będzie musiał znów tak bardzo cierpieć. Nasz bohater dzielnie znosi 3 zastrzyki tygodniowo, branie leków, częste pobrania krwi, ciągłe wizyty u specjalistów, bo ta choroba to nie tylko sztywność i ból stawów. Ortopeda, okulista (choroba wiąże ze sobą ryzyko wystąpienia zapalenia błony naczyniowej oka), rehabilitacje. To część naszego życia.... Wszystkie te rzeczy bardzo obciążają nasz budżet, dlatego prosimy Was o pomoc. Pragniemy, żeby nasz synek dorastał bez bólu...